امتحان آیلتس هدفش بررسی توانایی شما در به کارگیری صحیح زبان انگلیسی است. این بدین معنا ست که محتوای آنچه شما بیان میکنید جایگاه اصلی ندارد. فرض کنید ممتحن از شما سوال میپرسد آیا حیوان خانگی دارید؟ اگر شما برای جواب بله آمدگی لازم را ندارید، میتوانید بگوید نه، مسلما جوب خیلی کوتاهی مثل نه! برای کسب نمره مطلب کافی نیست. برای مثال از این تکنیک استفاده کنید: تا حالا این فرصت رو نداشتم ولی یکی از دوست های صمیمیم سگ دارد و من از بازی کردن با آن لذت میبرم... ادامه گفت و گویتان.
افزون بر این، ممتحنین با عقیده ی شما کاری ندارند. بیان کردن باور و اندیشههای شما بخشی مهمی از امتحان اسپیکنیگ آیلتس است مخصوصا در بخش سوم که مکالمه ای دو سویه با ممتحن دارید. دقت داشته باشید برای درستی باور شما در این بخش مطرح نیست اما لازم است برای کسب نمره مطلوب بتوانید باور خودتان را توجیه کنید و توضیح دهید چرا این عقیده را اتخاذ کرده اید. اما نکته حائز اهیمت این است که باور شما قرار نیست قضاوت شود.
فرضا پرسیده میشود که اتوبوس وسیله مطمئن تری است برای سفر یا قطار؟ در جواب میگوید بنظر من قطار امن تر است. زیرا دولت سرمایه گذاری هنگفتی برای بالا بردن کیفیت قطارها کرده است در صورتی که ناوگان اتوبسرانی از خودروهای قدیمی استفاده میکند. اینجا ممتحن بخاطر این که شخصا با این عقیده مخالف است نمی تواند از شما نمره بکاهد. آنچه مهم است سطح زبانی شما و بکارگیری آن است. شایان دقت است که این عدم توجه به محتوای استدلال بدین معنا نیست که شما می توانید هرچیز بی ربطی را علت قرار دهید. مثلا بگویید قطار مطمئنتر است چون مادرم میگوید. آنچه فکر میکنید منطقی است را بیان کنید و از قضاوت شدن نترسید.